• Paul Gersen
• Op 19 juli 2014

Bij Draadbreuk hebben we af en toe het idee dat we in een aflevering van Jiskefet zitten. We maken rare dingen mee op perstripjes, zien concullega’s aan het werk en krijgen persberichten die zo slecht zijn, dat ze hilarisch worden. Iedere zaterdag blikken we terug op de afgelopen week en geven wij onze visie op wat er allemaal gebeurd is in ’t Wereldje.

5. Nieuw: 3D-print je poes!

Prrrrr!

Situatieschets: opeens heb je een 3D-printer. Wat zou je als eerste maken? Die vraag houdt de redactie van Draadbreuk al sinds de eerste presentatie van zo’n apparaat bezig. En het rare is: we hebben werkelijk geen idee. Een asbak? Een papercliphouder? Je eigen smoel op een sokkel? We zijn nu een aantal keren bij een demonstratie van een 3D-printer geweest, waarbij steevast de meest nutteloze objecten voor onze ogen werden gemaakt. Armbandjes, robotpoppetjes, dat werk. Het bevestigde ons vermoeden dat, tenzij je voor je bouwbedrijf heel rare kunststoffen plugjes nodig hebt of als fietsenbouwer een soort zelfmoord-velo met een plastic frame wilt maken, je er geen zak aan hebt. Maar, dames en heren, we hebben het helemaal fout gehad. Het zal wel aan onze beperkte creatieve geest liggen. De Japanse kunstenares Megumi Igarashi laat namelijk zien dat je er prima gebruiksvoorwerpen mee kan maken. Een kano, bijvoorbeeld. Jammer genoeg voor haar werd ze er wel voor gearresteerd. Niet vanwege copyrightschending, maar door het gecrowdfunde ontwerp. Raar dat je tegenwoordig niet eens even een fotootje van je eigen vormgegeven boot mag delen met derden. Maar wij willen ‘m, want een kano als deze is natuurlijk niet voor de flamoes. Op naar de rode zee!

4. Bam! Hardware.info neemt stelling

Eric wordt nog wel eens agressief van een logo op zijn beeldscherm

Wij mogen de mannen van Hardware.info wel, en Eric van Ballegoie in het bijzonder. Eens in de zoveel tijd komen we ‘m tegen bij een productlancering of demonstratie, vaak gestoken en een trui met een overhemd eronder en goedkeurend glimlachend terwijl wij na het schieten van een video de bar plunderen. Met Eric weet je: die zorgt dat het allemaal goed komt. Eric is een beetje die net iets oudere oom die je thuis bracht toen je als zestienjarige stomdronken op een feestje stond en het de volgende dag dan niet tegen je ouders zei. Nee, Eric kun je er goed bij hebben. En Eric heeft flink wat humor, al zien we dat in de teksten op Hardware.info niet echt vaak terug. Prima journalistiek verantwoorde artikelen hoor, daar niet van, but why so serious?

Maar nu zijn ze bij Hardware.info he-le-maal los. Eric en zijn makkers voeren strijd! Gaan de barricaden op! Waartegen, vraag je je af? Tegen de factor die onze samenleving al decennia corrumpeert. Foute CEO’s? Kartelvorming in de elektronicawereld? Neen! We hebben het hier natuurlijk over zenderlogo’s op televisie. “De NPO stelt nu voor om de zenderlogo’s alleen aan het begin en aan het eind van elk programma full color te tonen, en deze gedurende de uitzending verder transparant-wit weer te geven. Wat ons betreft is dat – ondanks het feit dat inbranding bij de meeste nieuwe televisies geen issue is – een goed initiatief, want de NPO laat hiermee zien ook mee te denken met bezitters van plasmaschermen.” Bam! Pak ze, Eric! Goed, de laatste keer dat wij naar een reguliere televisie-uitzending hebben gekeken was in het historische pre-Netflix-tijdperk, maar fijn dat er iemand voor die drie tachtigjarige plasmaschermbezitters (en Ger) die bang voor inbranden zijn opkomt. Wij staan achter je, Eric!

3. Netflix is de Moriarty van Australië

De serie Sherlock staat ook op Netflix, dus in Australië weten ze wat we bedoelen

Kunnen jullie professor Moriarty uit de Sherlock Holmes-boeken? Het was de eerste superschurk uit de geschiedenis: een eng intelligente crimineel die zijn hele hebben en houden stak in het creëren van chaos. Het grappige van het karakter is dat Moriarty in de boeken eigenlijk vrij weinig echt opduikt, maar dat zijn geest boven veel onheilspellende gebeurtenissen zweeft. Wat dat in hemelsnaam met Netflix te maken heeft, vraag je je af? Nou, de videostreamdienst vertoont momenteel hetzelfde trekje. Uit onderzoek is gebleken dat Netflix in Australië momenteel de op een na grootste betaalde aanbieder van media. Ruim 200.000 mensen maken gebruik van de dienst. En dat is opvallend, want Netflix is nog helemaal niet down under van start gegaan! Pas volgend jaar zal het Amerikaanse bedrijf de markt aldaar toetreden, maar nu al nemen hordes mensen de moeite via allerhande proxy’s filmpjes en series te kijken. Je kunt je voorstellen hoe het ruikt op de burelen van andere soortgelijke aanbieders die al wel in Australië bezig zijn: naar angstzweet en bruine onderbroeken. Grootste verschil tussen Moriarty en Netflix? Sherlock weet in de boeken de beste man te doden. Wij vermoeden dat dat met Netflix niet gaat lukken…

2. Facebook: ‘sorry, je bent te onbelangrijk’

“Hé, Chad Kroeger heeft je genoemd op Facebook. He said he wants his snikkel back!

Beroemd zijn? Ons niet gezien, hoor! Poeh, wat moet dat vermoeiend zijn. Veel te veel geld verdienen, allemaal gratis spullen toegestuurd krijgen, iedere nacht drie verse groupies in je bed: nee, laat ons maar lekker voor een hongerloontje iedere dag in de anonimiteit op een veel te warm kantoor zitten, dan heb je nog iets te wensen over. Maar nu wordt het celebrity-dom opeens wél interessant gemaakt. Door Facebook welteverstaan. Het bedrijf heeft namelijk een speciale app ontwikkeld met twee heul toffe functies. Allereerst ligt de nadruk op dingen posten en wordt de ongein die vrienden uitspoken naar de achtergrond gedrukt. Héérlijk! Eindelijk niet dat kattengeneuzel en baby-posts die je de hele dag van je werk houden! Daarbij wordt het gemakkelijker om te zien wie je noemt in berichten, iets wat wij natuurlijk aanmoedigen: even kijken bij welke lekkere meiden we over de tong gaan. Maar helaas, de app is alleen beschikbaar als je een verified account hebt: als je dus bokkepopulair bent. Daar hoef je dus helemaal niets voor te kunnen, alleen wat te zijn. Een debiel als Chad Kroeger, die de wereld al tijden teistert met zijn boutmuziek, kan er bijvoorbeeld wel gebruik van maken. Mjah, soms is het leven gewoon niet eerlijk.

1. Franse restaurants pakken je van achteren met Google

“Too loot, the bummer is already on the wee”

Fransozen zijn best wel vervelend. Goed, we gaan hier natuurlijk niet een heel volk over een kam scheren, maar iedereen die wel eens op een terrasje in Parijs heeft gezeten, weet wat we bedoelen. Dat zo’n ober eerst al met een zuur gezicht je bestelling op komt nemen, daarna een halve fles wijn over je schoot heen gooit en dan in woede ontsteekt omdat jíj in de weg zat. Vervolgens serveert hij je bedorven escargots die je binnen vijf minuten op het toilet weer naar buiten werkt en als kers op de taart krijg je een veel te hoge rekening, waarbij wordt verwacht dat je ook nog eens fooi geeft. Nee, de etiquette in de Franse cuisine zijn niet zoals wij gewend zijn.

Maar hoe slecht moet een restaurant wel niet zijn als de Fransen zélf zelfs gaan klagen? Blogster Caroline Doudet schreef een pinnig verhaal op haar website over de tent Il Giardino in het zuidwesten van La France. De kop: ‘the place to avoid in Cap-Ferret: Il Giardino’. Nu zou je denken: die uitbater gaat eens goed kijken naar de service die hij biedt en er wat aan doen. Toch? Welnee, de eigenaar stapte naar de rechter. Zijn restaurant werd namelijk oneerlijk hard geraakt door het artikel, dat erg hoog in Google scoorde. En de rechter had blijkbaar een even harde fuck you-mentaliteit als de complete Franse horeca, want Doudet moet een boete betalen van € 1.500,- en de kop van het verhaal aanpassen. Weten we dat ook weer: mocht je voortaan ergens is Frankrijk uit eten gaan, laat de kok dan lekker in je eten spugen en onderga de chagrijnige bediening gedwee. Kus bij het verlaten van de tent de hand van de ober, ook al liep hij tegen je te schreeuwen. Anders kan de rekening wel eens veel hoger uitvallen.

Foto-credits:
Poes: RuthArt via photopin cc
Televisie: V31S70 via photopin cc