• Paul Gersen
• Op 18 oktober 2014

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je bij Draadbreuk werkt. Daarom is het nooit verkeerd om in ‘t Wereldje even met de beentjes op het bureau resumerend de afgelopen week door te nemen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Poema van het jaar: saffierglas

Miauw?

Nederland is snel gek te krijgen. We nemen jullie graag even mee naar het jaar 2005, toen er op de Veluwe een man met waarschijnlijk net iets te veel jonge jenever op, een ietwat uit de kluiten gewassen kat zag lopen en dacht: hé, dat is een poema. Niet erg, kan gebeuren: wij denken ook wel eens iets anders te zien dan wat er werkelijk plaats vindt. En dan hebben we de volgende ochtend ook spijt als we naast ons in bed kijken. Maar wat we dan zeker niet doen, is het plaatselijke sufferdje bellen met onze bevindingen. Dat gebeurde in 2005 dus wel en voordat we het wisten liepen er vijftig marechaussees in de bossen te zoeken naar een beest dat niet bestond, werden er poema-tours georganiseerd, vertrokken er bussen vol dagjesmensen, bepakt met Mentos en Fruittella in hun buideltasjes, richting Gelderland en werd er zelfs een kunstwerk onthuld dat ons aan deze farce herinnert.

De techwereld heeft sinds dit jaar zijn eigen poema. Kunnen jullie je nog herinneren dat het mondiale journaille de polonaise liep, omdat de iPhone 6 een scherm van saffierglas zou krijgen? Joepie, gans onbreekbaar! En toen was de lancering van Apple’s smartphone. En waar we ook keken: geen saffierglas. Al snel kwamen er verhalen dat het materiaal helemaal niet zo onbreekbaar was. En dat het veuls te duur zou zijn. Natuurlijk mensen, laat je maar lekker van alles op je mouw spelden. Saffierglas bestaat helemaal niet. We zijn allemaal bij de neus genomen. In de fabriek die deze week zijn faillissement aanvroeg,  hebben ze maandenlang gierend van het lachen op de grond gelegen, zitten klaverjassen, feestjes gehouden en lekker spookfacturen lopen versturen. Saffierglas is de grootste hoax van het jaar. En nu kunnen jullie roepen: “Maar jongens, de cameralens van de iPhone is toch van saffier? En het scherm van de Apple Watch?” Ja? Or is it? Wij zetten ons aluhoedje hier op.

4. Omaatje, leave Facebook alone!

“I’m gonna punch you in the ovary, Facebook!”

Je kunt als groot bedrijf ook helemaal niks meer goed doen tegenwoordig. Neem Facebook: probeer je je gebruikers automatisch te beschermen tegen fake-accounts, krijg je ineens de complete dragqueen-community over je heen. En dan kun je jezelf weer een week lang verexcuseren dat je absoluut niks hebt tegen mannen die graag in een jurk lopen en heb je geen tijd om te werken aan dingen die er wel toe doen, zoals je privacy-richtlijnen verbeteren. Natuurlijk is het lullig dat een minderheid in de samenleving zich aangevallen voelt, maar met meer dan een miljard gebruikers is het lastig iedereen het altijd naar de zin te maken. Profielen toelaten is natuurlijk geen handwerk, dat gaat automatisch. En dan is er moeilijk nuance aan te brengen. We bedoelen maar: probeer je ervoor te zorgen dat er niet gescholden wordt op je website, is er altijd wel weer een Friezin die Fuckje Fuckstra heet en kun je weer aan de bak dat recht te breien, terwijl je wel wat beters kunt doen, namelijk je privacy-richtlijnen verbeteren.

Wil je ervoor zorgen dat Facebook een beetje suitable for work is en weiger je automatisch vieze plaatjes, blijkt er in Texas natuurlijk weer iemand te lopen met een penisvormig hoofd dat niet wordt toegelaten en mag je dat weer spinnen, terwijl de medewerkers die je daarop zet ook even de privacy-richtlijnen hadden kunnen verbeteren. Deze week was Facebook weer in het nieuws. Reden: je kunt als leeftijd maximaal 99 jaar invullen. En daar heeft Anna Stoehr moeite mee, want zij is 113 jaar oud. Nu vinden wij het al sneu als je boven de vijftig bent en lekker de hele dag foto’s van je katten op je timeline gooit, maar dit gaat wel heel erg ver. Mevrouw heeft nu op hoge poten een brief gestuurd (met typemachine getikt nog wel) naar Mark Zuckerberg. En die kan dit weer gaan oplossen. Dat betekent dat hij natuurlijk geen tijd heeft voor andere zaken. Zoals de privacy-richtlijnen verbeteren.

3. Apple plaatst zich eindelijk tussen de andere techbedrijven

Het heeft even geduurd, maar dan verandert Apple ook gewoon in een pestkop

Eerlijk gezegd werden wij de laatste tijd erg vervelend van de zogenaamd verheven houding van Apple. Niet aanwezig zijn op grote techbeurzen, omdat je vindt dat men maar gewoon voor jou alleen een dag vrij moet maken om je nieuwe apparatuur te zien. Geen aandacht besteden aan je concurrenten, tenzij ze iets doen wat jij ook doet en dan meteen naar de rechter stappen. Geen plaagstootjes uitdelen, niet reageren op aanvallen: doen alsof de rest van de wereld niet bestaat. Dat is voor de buitenwereld even leuk, maar op een gegeven moment vindt iedereen je gewoon een arrogante kwal. je kunt het vergelijken met die onbereikbare gozer uit je klas vroeger. De hele tijd veroordelend kijken als je met je vrienden oorlogje aan het spelen was, want hallo: hoe oud ben je? Maar daardoor wilde iedere jongen zijn vriend zijn en liep ieder meisje achter hem aan. Totdat hij in de les een paar heel domme antwoorden gaf, head first van zijn voetstuk viel en hij de rest van het jaar ineens met al je stomme spelletjes meedeed. Dan bleek het toch best een goeie jongen te zijn.

Apple is de afgelopen jaren natuurlijk ook een beetje van zijn sokkel gekwakt. We noemen bendgate, beardgate en de verdwenen drang om echt te vernieuwen. Apple is niet meer het stoere ventje uit de klas, maar moet zich weer even bewijzen. En dat lukt aardig, want Tim Cook en de zijnen waren afgelopen week een beetje ondeugend. Een uur nadat Google zijn nieuwe Nexus-lijn presenteerde, lekte bij Apple, nota bene via een officieel kanaal ‘per ongeluk’ – wink wink – de iPad Air 2 en Mini 3 uit. Terwijl je grote concurrent er alles aan heeft gedaan even zijn momentje te pakken, alle wind uit de zeilen nemen en alle aandacht op jezelf richten. Wordt Apple eindelijk een straatvechtertje?

2. Van de glijbaan, rechtstreeks naar de Filistijnen

“Ik zie helegaar geen camera, hoor!”

We hebben het in deze rubriek aardig vaak over ideeën die op papier heel leuk zijn, maar in de praktijk natuurlijk hartstikke mis gaan. Waardoor dat komt? Omdat mensen graag ‘iets’ met technologie willen doen in een branche die zich daar helemaal niet voor leent. Combineer dat met een flink gebrek aan gezond verstand en kijk daar: een dodelijke combinatie. Je ziet ze gewoon in een auto zonder de gordel om met 180 kilometer per uur op een bakstenen muur afrijden, vrolijk zwaaiend en roepen dat het helemaal goed komt. Neem het bedrijf iSlide. Dat kwam afgelopen week in het nieuws vanwege een nogal angstaanjagend schandaal. Het bedrijf exploiteert glijbanen voor zwembaden, waarin foto’s van de glijers worden gemaakt. Die foto’s werden op een website gezet en jawel, je raadt het al: die was niet goed beveiligd. Zo gebeurde het dat duizenden mensen zonder dat ze het wisten halfnaakt op internet te bewonderen waren. Heftig natuurlijk, iedereen in rep en roer. Maar, hallo, zullen we eerst even het beginpunt van dit hele idee bij de horens vatten? Zwembaden. Schaars geklede minderjarigen. Foto’s. Internet. Zijn er echt mensen die denken dat die combinatie woorden een goed plan vormen?

1. De Bono van de week

Ook bij South Park krijgen ze er een slappe Bono van

Dames en heren, het is eindelijk officieel: Bono is de meest vervelende man ter wereld. Zullen we voor de jongere lezers even uitleggen wie dat ook alweer is? Oké, komt ‘ie: Bono is de man die onlangs ongevraagd met zijn baggermuziek je afspeellijst kwam bevuilen en waar je niet meer vanaf kwam. Ja, dat geintje om zijn het nieuwe album van zijn band U2 tegelijkertijd te releasen met de iPhone 6 en ‘m gratis weg te geven aan mensen met een iTunes-account. Dat viel niet echt in goede aarde. Nu, zo’n maand na het hele echec, biedt de beste man zijn excuses aan. “Ik had dit mooie idee, maar we zijn misschien iets te ver doorgeschoten daarmee. Artiesten hebben daar wel vaker last van. Een druppel megalomanie, een snufje gulheid, een beetje zelfpromotie en de diepgewortelde angst dat de nummers waar wij ons leven in hebben geïnvesteerd de afgelopen jaren misschien niet gehoord zouden worden… Er is veel ruis in de wereld. Ik denk dat we zelf een beetje te luid zijn geweest om daardoor te kunnen prikken.” Aldus de brilsmurf. Hij zegt dit in een video waarin de band vragen beantwoordt van fans. Is dat nobel? Is dat gemeend? Neen. Je ziet aan zijn besmuikte kop dat hij stiekem in zijn vuistje lacht. Want laten we vooral niet vergeten: U2 kreeg 100 miljoen dollar voor dit project. Hon. derd. Mil. Joen. Van ons mag je absoluut graaien wat je graaien kunt, maar kom daar dan ook voor uit. Nu is dit excuus een natte scheet. Lul.

Fotocredits:
Poema: digitalART2 via photopin cc
Omaatje: Zanthia via photopin cc
Ruziende kiddo’s: musiciennedusilence via photopin cc
Skinnydip: photographerglen via photopin cc