• Paul Gersen
• Op 4 april 2015

Rare nieuwtjes, hilarische persberichten en maffe feestjes: er komt flink wat over je heen als je met Draadbreuk in de weer bent. Daarom blikken we wekelijks in ’t Wereldje terug op de raarste zaken die voorbij kwamen. Wat vonden wij er van? Dit dus!

5. Windows moet updaten, basketbalteam degradeert

Neeee! Aaargh! Ik wil doooood!

Leuk hoor, dat charmeoffensief van Microsoft. Coole laptopstickers, vette holografische brillen en binnenkort een nieuwe webbrowser die de tranen die we hebben gelaten bij het gebruiken van Internet Explorer moet wegvegen. Je zou bijna vergeten dat er nog steeds uitspattingen van de softwaregigant zijn die net zo afgrijselijk zijn als in een treincoupé zitten met drie klassen gillende kleuters. De ergste van allemaal? De Windows-updates. Dat je een heel drukke dag voor de boeg hebt, je vol goede moed je laptop openklapt en ziet dat je er nog 73 moet. De keuze is dan moeilijk: of voor de hele afdeling koffie gaan zetten, of het hele meubilair van kantoor door het raam gooien en er zelf achteraan springen.

Als je het tellertje op het beeldscherm dan weer ziet lopen, is het verleidelijk te denken: godver, dat heb ik weer. Maar dat is niet zo. Iederéén heeft het. En sommigen nog net een beetje erger dan jij. Neem de basketballers van de Duitse club Paderborn Baskets. Die speelden in eigen huis een competitiewedstrijd tegen de Chemnitz Niners. Altijd lastig, maar hun versie van Windows voegde nog even een extra moeilijkheidsgraadje toe. Toen de thuisclub de laptop op het scorebord aansloot, crashte de boel. Gelukkig kon de laptop gereboot worden, maar toen begon de computer zijn Windows-updates automatisch te downloaden. Resultaat: de wedstrijd begon 25 minuten te laat, tien minuten later dan toegestaan is. Daardoor kreeg de thuisclub een reglementaire nederlaag aan zijn broek waardoor het nota bene degradeerde uit de competitie. Het meest sneue: Paderborn won de wedstrijd, maar de uitslag telde dus niet. Die stappen nu allemaal ongetwijfeld over op Apple.

4. Iedereen in de cc: het kan altijd erger

“Leave the pr-medewerker alone!”

Het leven van een jonge pr-medewerker gaat niet over rozen. Want och, het lijkt allemaal zo simpel: even een persberichtje de deur uit doen, maar in de praktijk blijkt dat je daar uiterst geconcentreerd mee bezig moet zijn. De mensen waarnaar je je mailing de deur uit doet, zijn namelijk de meest sarcastische muggenzifters op aarde: journalisten. Je hoeft maar een taalfoutje te maken, of het wordt je je hele leven nagedragen. Ben je ineens Mister DT, of Diane Tangconstructie. Niet leuk natuurlijk, maar er is een nog grotere blunder die je kunt maken: de befaamde cc-fout.

Journalisten zijn namelijk nogal zuinig op hun e-mailadres. Voor je het weet, ben je namelijk geabonneerd op drieduizend mailings en kom je niet meer aan werken toe, omdat je de godganse dag je inbox aan het ontdoen bent van berichten over designtasjes, open dagen op de kinderboerderij, de wethouder die een station komt openen of de dorps-Chinees die dit weekend gratis kroepoek bij alle gerechten serveert. En dus krijgen alleen belangwekkende mensen je kaartje en schrijf je je bij heel hoge uitzondering in voor een nieuwsbrief.

Maar er is maandelijks wel een pr-medewerker die een mailing de deur uit doet en per ongeluk zijn complete adressenbestand in de cc zet in plaats van de bcc. En dan liggen de contactgegevens van het journaille op straat. Dat wordt overigens altijd hard afgestraft. Het begint meestal met een reply waarin iemand roept “dit is niet professioneel, kun je me uit je bestand schrappen”, wat in principe altijd wordt opgevolgd door iemand die de vorige mailer aanspreekt met “wil je je mail niet naar iedereen sturen?” En dan gaat het los. Binnen de kortste keren heeft het persbericht vijftig reply-to-alls, met reacties van “wie is dit”, “gezellig”, “leave Britney alone” en dan hebben we het nog niet over alle gifjes en plaatjes die voorbij komen. Een ding is zeker: de pr-medewerker doet dit nooit meer fout.

Maar het kan altijd erger. Een Australische ambtenaar mailde van de week per ongeluk alle paspoort-nummers en visum-details van 31 wereldleiders, waaronder die van Barack Obama, naar een verkeerde organisatie. Even niet opletten en hop, weg, de deur uit. Dan krijg je geen grappige reprimande, dan moet je gewoon je bureau leeghalen.

3. Man wordt beroofd van smartphone, daarna celebrity in China

“Hi Matt, I’m watching you, while plukking oranges”

Na vallen in een berenkuil, een gesprek moeten voeren met Dave Roelvink of een avondje luisteren naar de muziek van zijn vader, is niets zo erg als dat je telefoon gestolen wordt. Eerst helemaal krom liggen voor je nieuwe iPhone en na een tijdje denkt een onverlaat: goh, leuke telefoon, die stop ik in mijn zak. Of nog erger: je hebt een tweejarig abonnement en het gebeurt. Betaal je maandelijks voor niks. Maar heel, héél soms, kan er ook iets moois op volgen: vraag maar aan Matt Stopera. De verslaggever van Buzzfeed werd ook het slachtoffer van telefoondiefstal. Toen zijn smartphone ontvreemd werd in de kroeg baalde hij als een stekker, maar goed je gaat door. Tot hij een jaar later ineens selfies van een onbekende Chinese man in een sinaasappelboomgaard in zijn photo-stream kreeg.

Navraag leerde dat deze waarschijnlijk waren genomen met zijn oude, gestolen mobieltje. Heel veel gejatte telefoons belanden namelijk in China en worden daar doorverkocht. Matt’s fascinatie voor de man, wiens selfies maar bleven toestromen, bleef groeien en uiteindelijk besloot hij op het internationaal heel populaire Buzzfeed een artikel te schrijven: wie is deze vent? Al na een paar uur kreeg hij tweets van mensen uit China. Bleek het verhaal opgepikt te zijn op de plaatselijke variant van de Twitter, Weibo, en inmiddels heel China het over hem te hebben! Matt maakte ook maar even een accountje aan en had binnen een week honderdduizend followers. En de selfie-man werd gevonden, sterker nog: Matt en ‘Brother Orange’, zoals hij inmiddels werd genoemd, kwamen in contact en besloten af te spreken. Matt ging naar China, werd in het vliegtuig al herkend door meerdere mensen en toen hij geland was stond daar Brother Orange, omringd door daar tientallen fotografen en fans. Matt was beroemd. De fotografen gingen de hele week niet meer weg en Matt had er een vriend voor het leven bij. Nu wordt er een documentaire over de trip gemaakt. Och, wat is het internet toch mooi, afl. 329.

2. How to: een goede diefstal plegen

Bij gebrek aan een bivakmuts kun je natuurlijk ook een leuke panty van je vriendin uitzoeken.

Android-apparaten zijn gewild maar zeker niet gratis. Voor wie krap bij kas zit is er echter een heel eenvoudige manier om die gratis te bemachtigen. Inbreken in het huis van Daniël Verlaan van AndroidPlanet.nl is niet moeilijk en biedt een grote keuze aan verschillende toestellen die zo goed als nieuw zijn. Hoe je dat doet, lees je op Draadbreuk.

Daniël woont in Utrecht. Zijn voordeur lijkt op veel andere voordeuren. Forceren is altijd een optie, maar gemakkelijker is het om een ruitje in te tikken en vervolgens zo de deur aan de binnenkant van het slot te halen. Eenmaal binnen zul je zien dat de meest recente toestellen, waaronder de HTC One M9 of de Samsung Galaxy S6 bij zijn bureau liggen. In de kast daar tegenover vind je nog veel andere toestellen, tablets en zelfs een Google Glass. Veel apparaten zitten nog in de originele verpakking, dus neem een flinke tas mee om alles in te kunnen doen.

Let wel op dat inbraak en diefstal in Nederland bij wet verboden is. In Nederland loop je nog niet echt gevaar. Veelal worden alleen de ‘grote jongens’ aangepakt. Je kunt jezelf onherkenbaar maken door een bivakmuts op te doen, hierdoor ben je beschermd tegen omstanders die je later willen traceren om een aanmaning te sturen.

1. Succes stijgt Netflix naar het hoofd

John Stamos: op deze Full House-ster liepen vroeger miljoenen huisvrouwen te soppen

Als mensen ineens heel veel geld hebben, gaan ze vaak heel rare dingen doen. Dan sluiten ze zich bijvoorbeeld in een heel groot huis op, gaan ze alles van Disney verzamelen, komen ze er na tien jaar acher dat ze hun jeugd hebben verloren en gaan ze ineens stappen met veel te jonge gastjes. Gaan ze hun leven wijden aan het vereren van het koningshuis, bouwen ze hun eigen woning om tot Paleis Soestdijk, maken ze carnavalshitjes en nemen ze in de kelder televisieprogramma’s op die door niemand worden bekeken. Of ze veranderen hun naam in Kim Dotcom.

Ook bij Netflix lijkt het geld niet op te kunnen. Het aantal abonnees blijft maar groeien en het spaarpotje dus ook. Dat werd ooit goed besteed. We kregen eigen series als House Of Cards, Fargo en de Breaking Bad-spinoff Better Call Saul, maar pas echt leuk werd het toen de streamingdienst jaren na dato een nieuw seizoen van Arrested Development opnam. Dat was dus ineens mogelijk: een serie die gestopt was lekker onafhankelijk nieuw leven inblazen. Tof! Dat biedt mogelijkheden voor fantastische shows die wegens kijkcijfers van de kabel werden afgetrokken, maar waar de fanbase door de jaren heen van bleef groeien. Een nieuw seizoen van Carnivale, Firefly of Deadwood: het was allemaal mogelijk.

En wat doet Netflix? Die starten nu een Spinoff van… Full House! Met een aantal originele acteurs. Het meest belegen televisieprogramma waar we leerden dat humor helemaal niet leuk hoeft te zijn, krijgt een nieuwe kans. Bob Saget, de zogenaamd lieve vader die na de serie in zijn standup-comedyshows vooral liet zien een grote oversekste ransaap te zijn, krijgt een nieuw podium. Deadwood blijft in zijn kist liggen. Het leven is niet eerlijk.

Fotocredits:

Header: Full House via photopin (license)
Windows-update: Spring on the Screen via photopin (license)
Boefje: Identity Thief, Incognito via photopin (license)
John Stamos: John Stamos via photopin (license)